Last part of the North Island

Zaterdag 20 januari

Eindelijk, eindelijk kan ik weg uit de rotte eieren geur. Vandaag is een leuke dag!

We vertrekken in de middag en onderweg komt Mick, een 18 jarige Maori, onze bus in en neemt ons mee op een tour. Hij verteld enorm veel over de stam waar hij vandaan komt. Ze bezitten 80.000 hectare grond, maar een bedrijf uit Canada en Harvard uit Cambridge, Boston hebben er een man-made bos geplant voor het hout om dat weer te verkopen. En de stam krijgt er geen cent van te zien. Je kunt aan de rots tekeningen zien dat het duidelijk een Maori geschiedenis heeft.

Als we door zijn dorp rijden is er opvallend veel armoede. En als je dan denkt aan het verhaal wat hij net vertelde is dat best cru.

De plek waar we verblijven is prachtig! Een geweldig uitzicht op Lake Aniwhenua!! We doen hetzelfde spel met de stokken als bij de Maori village, we leren allemaal de haka en we mogen armbanden vlechten van bladeren van een plant. Een en al ervaring en veel cultuur. Het is echt een geweldige stop.

We krijgen wederom een hangi meal en we sluiten de avond af met een kampvuur. Tijdens het eten krijgen we te horen hoeveel ons bezoek voor het dorp betekent. Het geld wat het verblijf aan ons verdiend gaat merendeels naar het dorp en de left-overs van de maaltijd worden de dag erna rond gebracht. Het was ontroerend om te horen hoe dedicated de mensen zijn. En fijn dat we hieraan bij kunnen dragen.

Zondag 21 januari

Vandaag is een lange dag naar Blue Duck station. Het is een geweldige off the beaten track stop, een boerderij die enorm veel grond bezit. Ze zijn erg bezig om al die grond, natuur en dieren te beschermen wat aan het uitsterven zijn. Dat doen ze door de geïntroduceerde dieren uit te roeien. Daar zijn de native animals niet tegen bestand. De blue duck bijvoorbeeld.

Geiten, possums en zwijnen zijn voorbeelden van geïntroduceerde dieren die niet welkom zijn. Daar wordt op gejagen en zijn speciale vallen voor.

Maandag 22 januari

Een drukke, maar erg leuke dag.

Ik had van te voren een pakket geboekt dus ik mocht 2 activiteiten uitkiezen om te doen vandaag en kreeg er een voor niks.

Ik begon de dag met hunting. Als je er meer over wilt weten vertel ik je er graag over.

In de middag gingen we kajakken. Het was geweldig. Ook al was het weer niet het beste. Het uitzicht was mooi en de rivier prachtig!

Ik begon in een duo kajak, maar toen ik gewisseld had met een single merkte ik pas hoe beweegbaar en snel die was. Op de terug weg werden we opgehaald door een speedboot. Deze kon tot 60-70km per uur en on 1 seconde remmen. Dat heeft hij ook meerdere malen laten zien. Geweldig hoe je rond geslingerd wordt. De terugweg was trouwens nog mooier leek wel. Komt vast omdat je je er op kon concentreren.

Na een thee met koekje werden we opgehaald en mocht ik nog kleiduif schieten. Eerst oefenen, 1 uit de 5 raak. Toen was het serieus en had ik er 4 uit 5 raak. Mooi hersteld, al zeg ik het zelf!

Wat een heerlijk gebied is dit. Zo rustgevend en ver van alles vandaan. (Dus ook geen bereik..) en de natuur om je heen is adembenemend. The blue duck station doet er dan ook alles aan om dat te behouden.

Dinsdag 23 januari

Vandaag is DE dag van de Tongariro Crossing. De 19.4 km lange wandeling die het meest bewandeld wordt. Helaas, vandaag is het mij niet gegund. De hike is afgelast vanwege weersomstandigheden. Ik kon er wel om janken. Dit was een van DE bucketlist dingen die ik in Nieuw Zeeland wilde doen. En nu gaat dat aan mijn neus voorbij! :(

Het schema omgooien gaat helaas niet in verband met tijd. Dus je kunt je wel voorstellen hoe erg ik baalde toen ik het hoorde.

In plaats van deze crossing gingen we naar gollum's waterfall. (Lord of the rings fans weten wat ik bedoel) Spectaculair vond ik het niet. Maar goed..

Daarna stond een 2 uur durende hike op het programma naar een mooie waterval, the Taranaki falls. De wandeling was mooi, ook al hadden we een klein beetje regen. Vlak voordat we er waren scheen ineens de zon. Mijn frustratie over de aflasting was natuurlijk intens groot.

Onze verblijfplaats was in Raetihi. Daar stond een bbq te wachten en Essi, Sophia, Hannah en ik vonden een spa pool een goed idee. De avond werd afgesloten met een voetenbadje.

Alles om toch ontspannen te voelen.

We sloten de dag af met een filmpje in bed, Brave, een Disney film. Zo leek het net een ouderwetse sleepover. Super leuk!

Woensdag 24 januari

De laatste dag met z'n vieren. Morgen blijft Sophia in Wellington en gaat Essi terug naar het Auckland. Dat is wel erg jammer. Dat gaan we in de avond goed afsluiten.

Op de weg naar Wellington hebben we een paar leuke stops. De eerste is een gumboot town waar we gaan gooien met gumboots. De jongens winnen helaas, maar Romeo (onze driver) zegt dat ze ons toch een drankje schuldig zijn. Vrouwen horen te winnen. (Romeo zijn worden, niet die van mij) haha

De tweede stop is een speeltuin. Als kleine kinderen rennen we naar de toestellen om vervolgens misselijk te worden van al die draaiende toestellen. Always listen to your inner child.

In Wellington aangekomen bezoeken we het museum Te Papa. Het is een geweldig museum met Giant wax moppen. Maar ze enorm goed gemaakt dat je denkt dat het echte mensen zijn. Het museum had zo veel random dingen en alles was zo goed gecreëerd en interactief. Echt de moeite voor meerdere uren. Helaas hadden wij de tijd niet omdat we er pas laat waren.

Na het avond eten liepen we naar Mount Victoria. Een behoorlijke klim en een geweldig uitzicht! We hebben leuke foto's gemaakt en genoten.

Ons laatste avondje samen sluiten we af met een dansje en het was zweten zo hebben we gedanst. Heerlijk. Een geslaagde dag en een mooie manier om afscheid te nemen van Essi en Sophia. We will see each other again, some day!

Op naar the South Island, finally!!

Liefs,

Monique