Palawan

Donderdag 22 februari

Met de boot naar El Nido, een ruime 4 uur oversteek. Ik had een soortgelijke boot als in Nieuw Zeeland verwacht. Een soort cruiseschip, groot en luxe, met eten en fatsoenlijke wc's. Niets was minder waar. Het zag er allemaal amateuristisch uit. Behalve de x-ray controle, want die hebben ze hier. En wederom zorgt die brievenopener voor commotie. Shit, zelfs in Nieuw Zeeland was er geen controle... gelukkig mag hij mee.

In El Nido aangekomen staat er een auto op ons te wachten die ons naar ons verblijf brengt. Prachtige verblijven die villa's worden genoemd en heerlijk rust uitstralen. We zitten verder uit het centrum dus ze hebben een gratis breng en haal service. Ideaal!

Vrijdag 23 februari

Eiland hoppen in El Nido. Moet je gedaan hebben. Er komt een stelletje mee vanuit de villa's en ze komen uit Illinois, USA. Een leuk stel waar ik heerlijk mee kan lachen.

Gisterenavond tijdens het uiteten waren we er al achter gekomen dat het super toeristisch is hier. Die verschrikkelijke toeristen lopen overal ;)

Op het strand aangekomen is de shock groot. Zo veel boten en zoveel toeristen. Vreselijk! Laat ik het positief proberen te verwoorden... er is bij elke eiland stop genoeg gezelligheid?Nee sorry, ik weet niks oprechts positief.

Het zorgt ervoor dat ik in alles Coron veel mooier vind, maar alsnog heb ik een super leuke dag. Ik maak plezier met mijn nieuwe buddies en small lake en big lake zijn wel super leuk. Secret lake valt onwijs tegen, en 7 commanders is leuk, maar veel en veelste druk.

Het vernieuwende van deze tour is dat we ook een keer gaan kajakken.

In de avond gaan we uit eten en sluit een Franse meid, ook uit de villa's, bij ons aan. Ik heb een hoofdgerecht, nagerecht, 2 cocktails en betaal 16 euro. Het is werkelijk niet voor te stellen. En het was nog lekker ook!!

Zaterdag 24 februari

Na een pannenkoek als ontbijt worden we opgehaald door een kleine van waar we ruim 2 uur onbewogen in moeten zitten.

We worden in de middle of nowhere gedropt en een scooter/motor moet ons verder brengen. Met onze zware backpacks ga ik niet met 2 man op 1 motor zitten. Dus ik weiger en opeens hebben ze een motor met een bak ernaast.

De rit naar Victoria Beach House in San Vicente is geweldig. Het binnenland in, met allemaal locals en rijstvelden. Ik geniet volop. De frisse wind in mijn haar en de heerlijke blauwe lucht, alles laat me glimlachen. Als we bij ons verblijf zijn aangekomen blijken we een privé strand te hebben en daar eet ik nog een keer pannenkoeken. Wat een uitzicht.

De rest van de dag genieten we van het strand en het uitzicht.

Zondag 25 februari

Ursenna is ziek, ze denkt een voedselvergiftiging. Vervelend! Niet alleen omdat het niet fijn is, maar ook omdat ze de tour van vandaag niet mee kan doen. Dus ik ga alleen. Ook weer eens fijn, een dag voor mezelf.

Ik kruip achter op een motor (zonder helm!) en hij rijdt me in een half uur naar de haven. Onderweg weer hetzelfde uitzicht als gisteren. Allemaal kinderen die naar mij zwaaien en vrolijk zijn. Ik word nogmaals geconfronteerd met hoe arm het is, maar iedereen lijkt zo gelukkig.

In de boot zit ik met 2 stelletjes en een oudere man. De sfeer is goed en we beginnen op Máxima Island. Wederom een mooi strand. En het voordeel van San Vicente is dat er geen toeristen zijn. Alles heb je voor jezelf. Ik snorkel en zie die verrekte vis weer. Dus ik ben sneller uit het water dan hij me gezien heeft. Na de lunch ga ik toch maar weer het water in. Nu niet op het koraal gericht en opeens... Ja daar is hij echt! Ik zie een schildpad. Niemand om me heen, ik ben helemaal alleen met hem. Ik kan hem bewonderen en ervan genieten. Wauw wat ben je mooi!

Daarna gaan we naar onze volgende stop en daar is wederom een schildpad. Met meer mensen om me heen, bewonder ik zijn schoonheid en zijn rust. Wauw. Ik duik een keer onder water en zwem naast hem. Ik voel me zo gelukkig.

Alsof mijn geluk niet op kan zie ik prachtige grote zeesterren, bij onze volgende stop. Ze voelen als bakstenen en ze zijn enorm. Maar prachtig!

Onze laatste stop, na nog een koraal bewonderd te hebben, is eentje over land. We lopen een 20 minuten en komen bij een watervalletje uit. Het water is heerlijk fris en ik spoel al het zout lekker van me af.

Wat een topdag. En dan te bedenken dat die met regen begon en er slecht uitzag, maar wat heb in genoten.

Maandag 26 februari

Weer in diezelfde kleine van, maar nu voor een ruime 3 uur, naar Puerto Princessa. Gelukkig zitten er niet zoveel mensen in en kan ik mijn benen languit strekken. Dat helpt.

Aangekomen in Puerto Princessa moeten we nog een stukje met zo'n tuctuc. Ze beginnen met 150 peso en als we onderweg zijn zegt hij, 150 peso, each. Ursenna onderhandeld en weet er 100 each van te maken.

In ons hotel aangekomen ziet alles er weer netjes uit en deze keer hebben we een zwembad voor onze neus. Daar maken we de rest van de middag dan ook gebruik van.

In de avond doen we een firefly tour en krijgen we van te voren een buffet. Al met al zijn we ruim 3.5 uur weg en hebben we een half uur gegeten en 8 minuten in een bootje over het water gevaren. De fireflies waren prachtig en in grote hoeveelheden, maar we vinden deze trip wel erg overprised.

Dinsdag 27 februari

Terug naar Manila, morgen zit onze trip samen er al weer op. We vliegen rond de middag, dus de dag is eigenlijk doorbroken.

We gaan terug naar ons hotel Ramada in Chinatown. Nu er geen Chinese New Year is merk ik pas op hoe niet veilig deze buurt voelt. Hmm.. we lopen maar snel naar Lucky China Town. Een warenhuis waar we genieten van de airco.

's Avonds gaan we uiteten in een wat chiquer restaurant. We komen er laat aan en we zijn de enige. (Eigenlijk waren ze al dicht verdenken we)

We krijgen ons eten super snel, en tijdens het eten bestellen we al een dessert en ohja, nadat dat besteld is moeten we ook betalen! Haha.. Ik heb nog nooit zo snel en gejaagd gegeten. Maar het was wel lekker en veel te veel!

We sluiten de avond af met onze tas inpakken en een theetje.

Op naar mijn nieuwe avontuur.

Filipijnen wat waren jouw eilanden toch mooi! En wat heb ik genoten van de cultuurshock en met name de vriendelijkheid. Iedereen spreekt je aan met ma'am. Ik kan dat bijna niet meer horen haha. Iedereen lijkt zo gelukkig ook al hebben ze zo weinig. Eerlijk is eerlijk, ze hebben wel een paradijs in hun achtertuin en met hoe minder je hebt, hoe gelukkiger je ermee bent. Ik zal jullie wc's niet gaan missen net als de koude douches. Maar de prachtige stranden en de rijstvelden wel!

Nu ben ik klaar om mijn zusje bijna in mijn armen te sluiten! Nog 2 dagen geduld!

Liefs,

Monique