Adventure travels

Om 5.50 uur word ik opgepikt. In de stromende regen. Had niet gedacht dat dat hier mogelijk was. ;)

Ik ben de eerste in de bus. Er volgen steeds meer koppeltjes bij de andere ho(s)tels. Voornamelijk oude mensen. Uiteindelijk zijn we met 14 mensen. 3 oude koppeltjes, een broer en zus uit Nieuw Zeeland, 2 jonge mannen en een wat oudere man uit de USA, een oudere man uit de UK en bij de een na laatste pick up stapt er een Zwitsers meisje alleen de bus in.

Om 9.30 uur belanden we in Erldunda het middenpunt van Australië. Na een kwartier rijden we door richting Uluru. We hebben onze slaapplaats bij een prachtig uitkijk punt op Uluru en Kata Tjuta (de Olga's). Na lunch rijden we eerst naar het Visitor centre, waar we meer info krijgen over het ontstaan van Uluru en de Aboriginals cultuur. Ook onze tourguide Joe weet veel te vertellen. Naderhand hadden we een korte wandeling door de Olga's (dit zijn 4 grote rotsformaties. Erg indrukwekkend ook!)
Wist je dat deze plek heiliger is dan Uluru?
En wist je dat, 37 mensen van Uluru zijn gevallen en gestorven. Uit respect mag je Uluru niet beklimmen omdat ze hier denken "what happens to you, happens to me".
De tweede reden is environment gerelateerd. Voetstappen zie je nog 400 jaar later. Als je klimt neem je water mee en moet je plassen en dat schaadt de omgeving en de rotsen.
Derde reden is omdat het zo gevaarlijk is. De reling gaat maar 40 meter omhoog, maar Uluru zelf is 350 meter hoog.

We vervolgen onze weg naar een mooi uitkijk punt op Uluru en Joe tovert een klaptafel, crackers, smeersels en "campagne" tevoorschijn! We genieten ervan tijdens de zonsondergang. De kleuren van de rots veranderen in een diepere rode kleur.
In de omgeving zitten een paar Aboriginals schilderijen te verkopen. En ik besloot er een te komen. Na alles wat ik gehoord heb wil ik bijdragen aan deze cultuur en wil ik ze supporten. Ik vind het prachtig en het is zo kleurrijk. Waar ik het ga ophangen weet ik nog niet. Lekker impulsief ook. Ahgja, ik hou er een goed gevoel aan over. En zij waarschijnlijk ook. Payla is trouwens welkom, hallo, doei en tot ziens. Dus als je daar mee start zijn ze blij verrast.

Na het avondeten gingen we naar dezelfde uitkijkpost als in de middag. Deze keer was er geen Uluru te zien, maar een prachtige sterrenhemel. Miljoenen sterren die je thuis nooit ziet en de milkyway.  Prachtig!

Donderdag 12 oktober
4.15 uur de wekker, 5.15 uur in de bus, want om 6.15 uur komt de zon op. De jongeren besluiten de lange wandeling te maken. Ongeveer 10 km. Onderweg komt de zon langzaam op en veranderen de kleuren weer in een mooie rode kleur.
De wandeling was prachtig. We hebben denk ik 2/3 om Uluru heen gelopen. Prachtig. Je mag er niet opklimmen. Maar niemand had het over aanraken. En we konden het niet weerstaan haha.
Om 9.00 uur krijgen we een wandeling van ongeveer 2 km geleid door een lokale gids. Hij gaf ons inzicht in de Mala cultuur en over wat bepaalde dingen in de rots betekenen. Erg leuk en informatief!
Na de lunch rijden we 304 km naar Kings Canyon, waar we ook zullen overnachten.
In de avond eten we, spelen we een spelletje spelen en om het kampvuur zitten. Ik vraag of de muziek aan kan en krijg uiteindelijk iedereen aan het dansen! Het was een heerlijke avond. En laat! Oeps. Want het was weer 4.15 uur op de volgende dag en het was toch echt al rond 1.00 uur.

Vrijdag 13 oktober gaan we weer vroeg op pad om de zonsopkomst te zien maar nu in de Kings Canyon waar we de rim walk doen. Ze zeggen 6 km. Maar het voelt als meer aangezien we veel klimmen. Maar dat kan ook aan de hoeveelheid slaap liggen natuurlijk ;)
Het is een mooie rotsformatie wat iets weg heeft van de Grand Canyon, maar echt niet in de buurt komt.
Ah het houdt je wel wakker. En aangezien we met de jonge mensen zijn en van gekkigheid houden hebben we wederom veel plezier!
Na deze uitputtende wandeling gaan we terug naar Erldunda het midden punt van Australië. Daar gaan 8 mensen terug naar Alice Springs en blijven wij met 5 mensen over. We zwemmen en relaxen de rest van de middag en avond.

We slapen wederom in permanente tenten. Deze keer vind ik een spin! Dus natuurlijk had ik het niet meer en sloeg ik doodsangsten uit haha. Ze zijn hier gewoon zo eng. Je weet niet welke giftig zijn of niet. Dus ja dat maakt het gevaarlijk!
 
Zaterdag 14 oktober
Deze keer iets langer mogen slapen. We hebben besloten om het ontbijt onderweg te eten en dus tijd te winnen.
We gaan richting Coober Pedy, een ondergrondse stad die groot is in de opal mijnindustrie.
We krijgen dan ook een rondleiding door de ondergrondse huizen en krijgen er meer informatie over.
Daarna werd ons beloofd dat we zelf op zoek mochten gaan naar opal dmv noodling. (Het zoeken naar opal in bergjes zand.)
Ik had al vrij snel in de gaten dat dit een prank was en aangezien onze tourguide altijd grapjes uithaalde en fantasie verhalen vertelde, besloten we zelf een prank uit te halen! Haha.
Kent (een jongen uit Chicago) besloot twee gaatjes in zijn been te maken, zodat het lijkt op een slangenbeet. Ik begon hysterisch te schreeuwen en rende naar de tourguide. Ik was zo "in schok" dat ik niet meer kon praten en hyperventileerde. (Ik moest wel, anders zou ik lachen tijdens het praten) ik zei: Snake! Snake! En bleef maar wijzen zodat hij richting Kent zou lopen. Hij moest lachen om mijn hysterische gedrag maar liep mee. Eenmaal aangekomen schrok hij een beetje en stopte met lachen. Pas toen hij serieus angstiger werd begonnen we te lachen.  Haha.. Hij was er goed ingetrapt en hij moest er zelf enorm om lachen.

Vervolgens gingen we naar een kangaroo orphanage. Daar heb ik ze mogen voeren en heb ik ze geaaid. Dat was zo bijzonder. En vooral de baby die naar voren werd gehaald. Hij was nog helemaal kaal. Maar ik heb hem een high five en een box gegeven. Super vet!

We sloten de dag af met een etentje en een paar drankjes.

Zondag 15 oktober
Wederom vroeg uit de veren. Het is nog niet later dan 5.00 uur geweest hier. Echt hard werken of zoals de Kiwi's zeggen much mahi. (Ook al ben ik in Australië, dankzij de twee mensen uit Nieuw Zeeland, leer ik veel over die cultuur)

We vervolgen onze weg verder naar het zuiden en stoppen bij een salt lake. Daar maken we een geweldig filmpje waarbij het lijkt alsof we worden vervolgd door een koala. Haha super grappig gemaakt. Vervolgens door naar Port Augusta waar we eindelijk water zien! Dus even stoppen om uit te waaien.

Onze eindbestemming deze dag is Quorn. Daar relaxen we een paar uur en na het avondeten en een kaartspel zijn we allemaal zo moe dat we gaan slapen. Deze keer alle 5 in dezelfde kamer.

Maandag 16 oktober
Onze laatste tour dag is aangebroken. We rijden vandaag naar Adelaide.
In de morgen hiken we in de Flinders Range. Eindelijk heel veel groen en geen rotsachtige woestijn. Dat was een welkome afwisseling.
We gaan verder naar het zuiden maar niet voordat Kent door een spin wordt verrast op de wc. Erg spannend!

Rond 11.00 uur hebben we een wine tasting in Clare Valley. Daar mochten we 2 witte, 1 rose en 4 rode wijn proeven. Dat schoot gelijk maar ons hoofd, dus we hadden enorm veel plezier voor de rest van de middag.

Rond de klok van 16.00 uur waren we eindelijk in Adelaide.
Wat waren het toch lange ritten en wat hebben we toch een plezier gehad met z'n 5e. Het was gewoon een privé tour met chauffeur. Heerlijk!!
We sloten onze tour natuurlijk af met een diner en besloten zonder tourguide nog verder te gaan in de karaoke bar! Daar hadden ze een aparte kamer waarin je kunt zingen. De installatie was gedateerd en het geluid was niet om aan te horen, maar we hadden zo veel fun!

Dinsdag 17 oktober
Eindelijk wat langer kunnen slapen.
We besloten te meeten met Alison en Matt (broer en zus uit Nieuw Zeeland) en we gingen waterfietsen. Erg gezellig en uitputtend aangezien het zo warm was. Na een korte wandeling door de (niet zo interessante) Botanical Garden hebben we geluncht.

Dat zorgde ervoor dat Kent en ik weer genoeg energie hadden om te meeten met Lieke en Carol, 2 meiden uit Nederland, waar we vanaf morgen de Great Ocean Road mee gaan doen.
Even meeten en dingen doorspreken.

Dat verliep soepel en we waren het veel eens. Erg prettige start!

Morgen gaan we alles regelen qua boodschappen en camper ophalen!

Maar vanavond eerst nog even een afscheidsetentje met Alison, Matt en Kent.

Nu was het een definitief afscheid. Maar niet voor lang. Want in januari ga ik ze weer zien! Ze hebben me uitgenodigd bij hun thuis. Iedereen is zo gast vriendelijk! Cyril ook al, in New York moeten we echt meeten zei hij. En Kent, die gaat nog even mee, maar als ik ooit naar Chicago ga, heb ik al een slaapplek!

Ik heb wederom goede vrienden gemaakt en nieuwe slaapplaatsen verdeeld over de wereld!

Wat is reizen toch een heerlijke verbreding in je leven. Iedereen zou het toch echt eens moeten meemaken, vooral dat alleen reizen. Het verrijkt je als persoon! Je leert zo veel over andere culturen en niet alleen die van het land waar je bent. Je ontmoet nieuwe mensen van over de hele wereld en iedereen heeft zijn eigen unieke verhaal. Wauw wat is de wereld toch mooi. Ondanks dat er zo veel haat en onrust is, ik leer nog meer te houden van deze aardbol.

Genoeg voor nu!

Liefs,

Monique