Eastcoast with the girls

Donderdag 16 november

De dag van de campervan pick up. Ook al was ik als eerste bij Lucky carrentals, het koste me 2.5 uur om startklaar te worden. Er was van alles mis! We moesten voor de huur betalen, maar dat hadden we al gedaan! We moesten een cleaning fee betalen, maar dat hadden we ook al gedaan. De airco kregen we niet aan de praat en de navigatie ook al niet. Bleek er een zekering kapot te zijn. Ik bedoel dat horen ze toch van te voren te checken?

Er zit geen beddengoed bij, geen theedoeken, tank maar half vol, en volgens mij kan ik nog even doorgaan. Kortom ik kon wel huilen. Zeker na de slapeloze nacht die ik had van alle stappende mensen. Great! Super start van de dag!

Eenmaal op weg merkte ik dat hij niet switcht tussen versnelling! (Wat een automaat wel zelf hoort te doen!) Bijna 2 volledige tanks verder en maar 340 km gereden te hebben vonden we dit toch wel een erg duur grapje worden. We namen contact op met Lucky carrentals en we krijgen een email met een adres voor een monteur de dag erna!

Gelukkig hebben we wel iets gedaan vandaag!

Het begon met foodshopping! Ook dat duurt een uur als je voor 4 personen 3 dagen eten wilt scoren. 120 dollar armer vertrokken we naar de Barron Fall en vervolgens Babinda boulders. We hebben overal maximaal 15 minuten gespendeerd vanwege tijdgebrek. Erg jammer! Maar niks aan te doen!

We rijden door naar Mission Beach (very slowly) om daar te eten en te slapen. We waren dan ook uitgeput. Om 21.15 uur gingen onze oogjes dan ook dicht.

Vrijdag 17 november ging Kelsey Xtreme White Water raften en reden Leoni , Marshella en ik naar de monteur. Staan we bij een verkeerde. Of ja.. nu klinkt het alsof wij iets verkeerd deden, maar we kregen dus een verkeerd adres. We moeten naar een monteur in Tully (25 minuten volgens navigatie maar 40 minuten met onze mr. Clooney zoals we de auto gekscherend hebben genoemd. We almost died op de weg ernaartoe! En dat kwam puur omdat mr. Clooney niet wilde optrekken en de roadtrain niet kan stoppen. Gelukkig kon hij ons ontwijken en liep het goed af, maar de schrik zat er goed in.

Wanneer we de auto gedropt hebben lopen we Tully in, maar zien al gauw dat het maar 1 straat is. Wel met leuke shops en dergelijke. Mijn aandacht gaat naar een boekenwinkel en daar koop ik wederom een blind date (ik ben benieuwd naar deze verhalen) en we ontmoeten een vriendelijke, gastvrije vrouw. We deden ons verhaal en moesten meteen gaan zitten. We kregen thee en koffie en kletsen 2 uur vol. Ondertussen ontmoeten we wat locals en zo gaat er in ieder geval wat tijd voorbij. Na die 2 uur word ik gebeld door Lucky rentals; we krijgen een nieuwe kampervan. Hij is er om 15.00 uur ongeveer. Op dat moment is het 11.15 uur. Jeej.. en nu? We willen de Mountain beklimmen maar dat is te ver lopen en niet iedereen heeft het juiste schoeisel aan. We gaan ergens lunchen en doen ergens een theetje en uiteindelijk is het 14.45 uur.

Eer alles gecheckt was en oké naar ons gevoel is het 15.30 uur en eindelijk kunnen we alles omhuizen van mr. Clooney naar de nieuwe van, welke we later omtoveren naar mr. Tatum. Hopelijk geeft dat ons meer geluk.

Wij rijden naar mission beach om op een No Camping plek te parkeren. Yes we are some rascals ;)

Let's hope we are a bit lucky tonight!

Zaterdag 18 november

Slapen ging moeizaam omdat het zo warm is in de van. Om 5.30 uur moesten Leoni en ik beiden plassen. En dat was eigenlijk het beste tijdstip om op te staan. We vielen daarna weer in slaap, maar om 6.30 uur werden we ruw gewekt door een vrouw met de woorden dat we er illegaal stonden. Oeps. Snel pakten we ons boeltje in en reden naar een andere plek om daar te ontbijten. Komen we die vrouw daar weer tegen. Aargh. Kelsey gaat het gesprek aan en er gebeurd verder niks. De vrouw is een poetsvrouw wat de publieke wc's schoonmaakt en ons angst wil aanjagen. Mission achieved.

Vandaag heeft Kelsey haar skydive en gaan Leoni, Marshella en ik in Tully, Mount Tyson beklimmen. Er is geen fijn wandelpad en de muggen hangen in tientallen om ons heen. We halen ons open aan de planten en we besluiten de klim niet af te maken. We lopen terug en zijn compleet bezweet. Het is tenminste een mooie workout geweest.

We rijden terug naar mission beach, want we moeten sowieso Kelsey ophalen. We zwemmen even in de zee en rijden door naar Wallaman Falls. De hoogste in Australië. Hij is indrukwekkend hoog en we zijn blij dat we zijn gekomen. (Het is toch een uur om)

We eindigen onze dag in een gratis, legale, kampterrein vlakbij Townsville.

Zondag 19 november

Tijd om vroeg op te staan. 5.45 uur! Want we moeten de ferry naar Magnetic Island hebben. Een Island waar we in een roze barbie auto rond gaan rijden, 2 uur op het strand liggen, ik enorm verbrand ook al lag ik compleet in de schaduw (Auw en dom dom..), we een wandeling maken van 1.5 uur en waar we Rock Wallibies voeren. 

Het was een leuk eiland, maar voor ons niet indrukwekkend genoeg. We raken verwend! En ja de uitzichten zijn mooi en ik zal jullie hier ook weer mee vervelen ;) maar we zijn niet zo snel onder de indruk.

Maandag 20 november

We besluiten een nachtje langer op onze betaalde kampingplaats in Townsville te blijven omdat we tijd hebben en het ons bevalt.

In de middag besluiten Leoni en ik Townsville te verkennen. Het is niet veel bijzonders, maar we amuseren ons tweetjes wel.

In de avond besluiten we gebruik te maken van de sport toestellen en creëren we hopelijk wat spierpijn. We zullen het morgen zien!

Dinsdag 21 november

We staan rustig op (spierpijn is te voelen) en rijden meer naar het zuiden. We slapen ergens langs de snelweg waar het gratis is. We spelen een kaartspelletjes en besluiten nog wat te sporten. Verder niks bijzonders vandaag.

Woensdag 22 november

We rijden door naar Airlie beach.

Donderdag 23 november gaan we eindelijk iets leuks doen. De oostkust is tot nu toe nog niet zo indrukwekkend als alles wat ik al heb gezien..

We gaan een zeilboot op, met nog 19 meiden en 1 jongen. Eerlijk verdeeld zoals je ziet.

We varen naar onze eerste snorkelplek. Het is wederom niet zo indrukwekkend.. Geen koraal te bekennen, gelukkig zijn er wel wat visjes die hier zwemmen.

Dat was het voor vandaag qua activiteiten. We vermaken ons zonnend aan de voorkant van de boot en ik hoop op een bruine tint deze keer.

Het eten is goed verzorgd hier. Het is er in overvloed en nog lekker ook. In de avond kijken we naar een slideshow over de vissen die we morgen misschien tegen kunnen komen.

Dan is het donker op wat enkele gevarenlichten van de boten na en kijk ik samen met Rebecca naar de sterren. We kletsen over het feit dat onze vriendjes aan de andere kant van de wereld zijn en dat geeft een klik. Grappig en fijn om te zien dat de gevoelens van gemis vergelijkbaar zijn. En wat leuk om te horen dat we beiden iets leuks voor onze mannen thuis hebben geregeld. Martin krijgt van mij iedere maand post met cadeautjes en zij geeft hem een aftelkalender met foto's en dergelijke. Erg leuk!

Vrijdag 24 november

Nancy is jarig vandaag, maar midden op zee ben ik natuurlijk onbereikbaar. Het is de eerste keer dat ik haar verjaardag mis en dan kan ik niet eens met haar contacten. Ik vind het maar niks. Sorry siss. Als je maar weet dat ik van je hou!

Gelukkig heb ik afleiding!

We beginnen vandaag met een wandeling naar Whitehaven beach. Eerst de lookout en dan naar het strand. Ik denk dat dit strand het meest bekende en meest gefotografeerde gedeelte is van de Whitsundays. Erg gaaf! Het zand is zo fijn dat het overal in gaat zitten. Oppassen dus met al je electronica en handdoeken. We maken veel te veel foto's. Deze keer ben ik WEL onder de indruk. Hehe.. werd tijd ;)

Toen we rond 14.00 uur weg reden vanuit Airlie beach mocht dat niet langer dan 20 minuten duren. Er viel een balk vanonder onze auto. Althans een helft ervan hing los. De irritatie en frustratie zat meteen hoog.

We hadden voor onze trip net geregeld dat we de verspilde benzine kosten en 4 dagen huur terug betaald krijgen en nu is er weer iets mis. Weer een en al geregel. En daar boven op; Onze planning wordt verstoord. We wilden zondag ochtend een hike gaan doen, maar daarvoor moeten we wel vandaag in de buurt zijn. Het is een beetje uit de richting. Baal baal.

Lucky rentals gebeld. Toen we eindelijk iemand aan de telefoon kregen werd ons verteld dat we minimaal 2 uur mogen wachten. Wauw. Dat is wel erg prettig ja. Dat betekend dat we het niet gaan halen.

Een lokale automonteur komt na een half uur voorbij gereden en geeft ons een tijdelijke oplossing. Kunnen we in ieder geval terug naar Airlie beach rijden.

De eigenlijke monteur komt inderdaad 2 uur later pas aan en bevestigd de balk. Er schijnt ook iets mis te zijn met onze accu. Wat betekent dat we geen koelkast gaan hebben. Laten we nu net boodschappen hebben gedaan. Great! Not!

Morgen kunnen we wel doorrijden, maar we moeten op zoek naar een camping met koelkast of een hostel. Dat gaan we natuurlijk declareren! Dat snappen jullie ook wel..

Maandag kan het pas gemaakt worden. Om moe van te worden.

We besluiten op stap te gaan om even alles te vergeten.

Zondag 26 november

Een lange dag rijden richting het zuiden om zo dicht mogelijk bij Agnes water te komen. Het vreemdste wat er gebeurde was dat een vrouw op een parkeerplaats naar ons toe kwam en vroeg of we reisden, ja. En of we Frans waren, nee. Of we "pot" wilden kopen. How about no?!

Maandag 27 november komen we in Agnes water aan en kan de auto pas morgen naar de monteur. Geweldig!

Daar bovenop is de sfeer om te snijden. (Eigenlijk al bijna 2 weken...)

Conclusie een top dag!

Dinsdag 28 november

Surfen!! Eindelijk heb ik geprobeerd om op een surfboard te gaan staan. Het peddelen is nog best vermoeiend en het staan gaat niet geweldig. De eerste keren val ik en komt het staan niet eens in de buurt. Maar uiteindelijk lukt het me wel een paar keer! Al is het maar een paar seconden. Maar ik ben tevreden.

In de avond gaan we naar de lokale pub (blijkt ook de enige te zijn) en worden we uitgenodigd om met wat locals te poolen.

Woensdag 29 november tot en met zaterdag 2 december

Er gebeurd niet veel bijzonders. Marshella en Kelsey gaan vanuit Rainbow beach naar Fraser Island en Leoni en ik blijven achter.

We zien Hervey Bay en het Great Sandy NP. We amuseren ons tweetjes wel. Eindelijk is er ook wat rust. Er is veel frustratie en irritatie geweest onderling. Meiden onder elkaar he.. Maar ook de van die niet meewerkt. Het was erg vermoeiend. Maar ik ben blij dat ik mijn mannetje morgen eindelijk weer vast kan houden en zijn liefde mag voelen. 3 maanden zijn voorbij gevlogen, maar ik miste hem intens.

Zo, het is wederom een heel verhaal geworden, maar er is dan ook veel gebeurd ;)

Ik ga genieten! Xxx liefs Monique